ระบบขับเคลื่อนไอออน

การเดินทางไปยังดาวอังคารโดยใช้เทคโนโลยีจรวดขับดันในปัจจุบัน ต้องใช้เวลาประมาณ 6 – 8 เดือน ซึ่งกินระยะเวลานานเกินไป หากต้องเดินทางไปยังที่อื่นๆอีก NASA จึงได้ศึกษาและพัฒนาระบบขับเคลื่อนชนิดใหม่ที่เรียกว่า Ion Propulsion

การทำงานของ Ion Propulsion หรือเครื่องขับดันไอออน จะใช้การกักเก็บอะตอมของแก๊สซีนอน จากนั้นยิงด้วยอิเล็กตรอนเข้าไปชน เมื่ออะตอมของแก๊สซีนอนแตกออกเป็นนิวเคลียสและอิเล็กตรอนอิสระก็จะไปชนอะตอมของแก๊สซีนอนตัวถัดไปเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ จากนั้นนิวเคลียสของซีนอนก็ถูกเร่งด้วยสนามแม่เหล็กแรงสูง ออกไปยังท้ายเครื่องขับดัน และเป็นไปตามกฏของที่สามของนิวตัน แก๊สซีนอนถูกผลักออกไป มันก็จะผลักเครื่องยนต์ให้เคลื่อนไปข้างหน้าเช่นกัน

ระบบขับดันด้วยไอออนนั้นถูกพัฒนามาตั้งแต่ ค.ศ. 1950 โดยศูนย์วิจัย Glenn และได้พัฒนาโดย NASA เพื่อเพิ่มศักยภาพในการขับดันทั้งในแง่ของความยาวนานในการขับดัน และต้นทุนในการผลิต รวมถึงเป้าหมายในเชิงพาณิชย์ ซึ่ง NASA ได้กล่าวว่าระบบขับดันด้วยไอออนนี้ดีกว่าระบบขับดันที่ใช้สารเคมี (จำพวกเชื้อเพลิงเหลว) มากกว่าถึง 10 เท่า