ในปี พ.ศ. 2307 จอร์จ โอห์ม นักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน ตีพิมพ์ผลงานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกระแสไฟฟ้า กับความต่างศักย์ไฟฟ้าในตัวนำที่มีอุณหภูมิคงที่พบว่า กระแสไฟฟ้าจะมีขนาดแปรผันตรงกับความต่างศักย์ไฟฟ้าในตัวนำนั้น ดังสมการแปรผัน
เมื่อนำค่าที่ได้จากการทดลองมาพล็อตกราฟพบว่า ความชันที่ได้จะมีค่าคงที่ (k) และถูกกำหนดให้เป็นความต้านทานทางไฟฟ้า (R) ดังสมการ
โดยที่ V คือ ความต่างศักย์ไฟฟ้า ในหน่วย โวลต์ (volt)
I คือ กระแสไฟฟ้า ในหน่วย แอมแปร์ (A)
R คือ ความต่างศักย์ไฟฟ้า ในหน่วย โอห์ม ()
Previous Page : กระแสไฟฟ้าในลวดตัวนำ
Next Page: สภาพต้านทานไฟฟ้า