ในสมัยก่อนเชื่อกันกว่าดาวทุกดวงจะอยู่บนพื้นผิวทรงกลมสีดำเดียวกัน แต่แท้จริงแล้วดาวแต่ละดวงอยู่ห่างจากโลกไม่เท่ากัน ฉะนั้นการบอกตำแหน่งของดาวต่างๆ ต้องมีการจำลองทรงกลมขนาดใหญ่ไม่สิ้นสุดขึ้นมาเรียกว่า “ทรงกลมฟ้า (Celestial Sphere)“
ทรงกลมฟ้าเป็นทรงกลมที่มีลักษณะเหมือนตาข่ายที่ถูกขยายออกมาจาก เส้นละติจูด ลองติจูด จากผิวโลก มีลักษณะเหมือนกันแทบทุกประการ แต่มีขนาดใหญ่กว่า ขึ้นอยู่กับว่าผู้สังเกตจะสนใจดาวดวงใด
สำหรับเส้นที่แบ่งโลกออกเป็นซีกโลกเหนือ และซีกโลกใต้ จะเรียกว่า “เส้นศูนย์สูตร (Equator)” เช่นกัน เมื่อเส้นศูนย์สูตรขยายออกไปในท้องฟ้า และคลุมโลกไว้อยู่นั้น จะถูกเรียกว่า “เส้นศูนย์สูตรฟ้า (Celestial Equator)” ทำหน้าที่แบ่งท้องฟ้าออกเป็นซีกโลกฟ้าเหนือ และซีกโลกฟ้าใต้ นั่นเอง
